De GKN zegt in een geheime notitie voor de aandeelhouders dat voortijdige sluiting van Dodewaard f 515 miljoen kost. Dat bedrag is zeer omstreden: er zitten ook ontmantelingskosten in, en geld voor de inkoop van vervangend vermogen, terwijl er een overcapaciteit is van 3.000 MW (60x Dodewaard) en de kosten van opwerking, die bespaard worden bij snelle sluiting, zijn veel te rooskleurig: f 150,- per kilo terwijl de kosten voor opwerking in Sellafield ongeveer f 2000,- per kilo zullen gaan kosten. De reden voor de notitie is dat aandeelhouders in de SEP morren, in veel Provinciale Staten (Groningen, Friesland, Noord-Holland) en gemeentes (Amsterdam, Utrecht), gaan al maandenlang stemmen op om als aandeelhouder in de Raad van Commissarissen te pleiten voor de sluiting van de centrale in Dodewaard, of dat de aandelen verkocht moeten worden. Als op 16 februari PS van Noord-Holland tegen sluiting stemt, is een meerderheid binnen de SEP voor sluiting onmogelijk geworden.

De leden van D66 spreken zich, tegen de uitdrukkelijke wens van het hoofdbestuur, op het partijcongres uit voor de sluiting van de bestaande centrales in Dodewaard en Borssele, zodra de partij deel uitmaakt van een volgend kabinet. Ook de PvdA heeft een strijdpunt gemaakt van de sluiting bij de kabinetsformatie.

Opnieuw een uitspraak in een kort geding over de ruimte voor brandstofelementen (compactopslag) in het koelbassin Dodewaard. De eis van ‘Stop Dodewaard’ is dat de centrale na de splijtstofwisseling die net begonnen is, niet weer opgestart mag worden omdat er te weinig ruimte in het bassin is. Om de eis kracht bij te zetten hebben ongeveer 50 activisten de centrale geblokkeerd totdat ze door de ME zijn weggehaald. De rechter zegt dat de zaak niet dringend genoeg is om een uitspraak te doen.
Eerder had Minister Van Aardenne (EZ) al laten weten een brief van BNFL ontvangen te hebben waarin ze stellen dat de goedkeuring van de contracten niet veel langer op zich kan laten wachten. Van Aardenne concludeert daaruit, zo laat hij de kamer weten, dat het goed mogelijk is dat de elementen terug gestuurd worden en dat er dus snel goedkeuring moet volgen of anders nieuwe vergunningen afgegeven moeten worden. Daarom is het opmerkelijk dat de kort geding rechter oordeelt dat er niet genoeg haast geboden is voor een uitspraak “Het is allerminst vast komen te staan dat die situatie (terugzenden brandstofelementen) zich spoedig zal voordoen“ en ook dat er door aanpassingen van de huidige vergunningen nog wel ruimte is.

Na bijna twee jaar steggelen ("Toekomst kerncentrales op het spel") besluit een Kamermeerderheid (tegen stemden: PvdA, D66, PPR, PSP, CPN; voor: CDA, VVD en DS’70, SGP, GPV en BP) de goedkeuringswetten aan te nemen zonder de onderliggende opwerkingscontracten met BNFL en Cogema in te hoeven zien. De publieke opinie spreekt van een “nederlaag voor de democratie.“ Maar onder druk van de regering en elektriciteitsbedrijven die dreigen dat anders de kerncentrales dicht moeten, gaat een kamermeerderheid toch akkoord. Overigens zijn de installaties waar de Nederlandse splijtstof opgewerkt moet worden, nog niet klaar: zowel de UP-3 in La Hague als Thorp in Sellafield zullen pas, zo verwacht men, eind jaren ’80 klaar zijn. De UP3 in La Hague blijkt in 1990 klaar, maar Thorp blijkt pas in 1994 in bedrijf te komen.