Op initiatief van de Leidse fysicus H.A. Kramers komt de ‘Commissie voor Atoomphysica’ (ook wel genoemd naar voorzitter Kramers) in Groningen voor het eerst bijeen. Op die eerste vergadering zijn nog maar vijf wetenschappers, die allemaal de beschikking hebben over het Smyth-rapport: Van Arkel, Koster, Gorter, Kramers en Sizoo. Belangrijkste discussie is of met het in Nederlandse bezit zijnde uraniumoxide een ‘atoomzuil’ (letterlijke vertaling van ‘pile’ uit het rapport Smyth), gebouwd zou kunnen worden. Vooral wordt besloten de regering te adviseren een nieuwe organisatie op te zetten voor de promotie van kernfysisch onderzoek. In de eerste vergadering wordt ook gemeld dat Philips ver is gevorderd met de bouw van een cyclotron.
Andere voornemens van de commissie: het door de Duitsers leeggeroofde laboratorium aan de Vrije Universiteit weer in Amsterdam op te bouwen, de deeltjesversneller in Utrecht af te maken en met de bouw van een versneller in Groningen te beginnen. Maar vooral ook om aan de VU een onderzoek te beginnen om het uraniumoxide te zuiveren.

Oprichting van de Stichting FOM (Fundamenteel Onderzoek der Materie) met als belangrijkste doelstelling: “het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de kernfysica met alle ten dienste staande middelen“. Hieronder valt o.a.(het) onderzoek naar eigenschappen van thorium en uranium en de bouw van een kernreactor. Een taak voor FOM is ook om het onderzoek in de verschillende laboratoria te coördineren. De regering is bereid voor het op peil houden van de wetenschap “niet onaanzienlijke middelen vrij“ te maken. H.A. Kramers wordt de eerste voorzitter. Er is al in maart f 50.000,- van de overheid ontvangen en daarvan zijn een aantal mensen in dienst getreden. De jonge onderzoeker J. Kistemaker wordt op pad gestuurd naar Kopenhagen om kennis op te doen voor de bouw van een isotopenseparator.

Het eerste nummer verschijnt van het maandblad Atoom (abonnement kost f 5.50 per jaar), “Maandblad gewijd aan atoomenergie en haar gevolgen voor mens en samenleving“, zoals de ondertitel het noemt. Het is het eerste tijdschrift dat zich daar specifiek mee bezig houdt. De werk-redactie bestaat uit C.J. Bakker (Hoogleraar experimentele natuurkunde Gemeente Universiteit Amsterdam), L. De Jong (chef Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie) en L.J. Klein (redactie Het Vrije Volk) en de uitgeefster is weekblad Vrij Nederland. Hoewel met “atoomenergie in den regel” de energie wordt bedoeld die vrij komt bij de ontploffing van de atoombom, is er veel aandacht voor ‘civiele’ toepassingen en is men, hoewel verwachtingsvol over de mogelijkheden, kritisch over mogelijke stralingsproblemen en de relatie met kernwapens, de verspreiding van kennis en materialen en waarschuwt men voor de reële mogelijkheid dat een grootscheepse inzet van atoomwapens de wereld vernietigd. In januari 1948 gaat het blad samen met ‘Wetenschap en Samenleving‘, het blad van het Verbond van Wetenschappelijke Onderzoekers.

Op verzoek van de regering wordt door de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen de ‘Commissie van advies inzake verstrekking van radio-actieve isotopen’ (beter bekend als de Isotopencommissie) opgericht. De commissie moet de “invoer van radioactieve isotopen uit de Verenigde Staten van Amerika onder toezicht nemen“. Ze stelt zich jegens de Amerikaanse producenten van die stoffen garant voor de deskundigheid van de afnemers van deze stoffen, alsmede voor het zich onthouden door deze afnemers van doorlevering. De commissie zal tot 1958 functioneren als de werkzaamheden van de commissie, op grond van het Radioactieve stoffenbesluit (Warenwet), worden overgenomen door de minister waaronder Volksgezondheid ressorteert. Pas in 1965 zal de officiële opheffing door de KNAW meegedeeld worden.